دختر خانمی با شکایت از فاصله بین دندان های جلو به دندانپزشک عمومی مراجعه نموده بود. دندانپزشک ایشان را به متخصص ارتودنسی ارجاع داد.
طی معاینه غیبت مادرزادی دندان های پیش طرفی فک بالا مشاهده شد که موجب کاهش تکامل فک بالا و وجود فاصله های بین دندانی شده بود.
سه مسیر درمانی برای ایشان در نظر گرفته شد:
۱) بستن فاصله بین دندانی در فک بالا و آماده سازی برای جراحی جلو آوردن فک بالا،
۲)باز کردن فضای دندان های غایب از طریق ارتودنسی جهت جایگزینی آنها با ایمپلنت در انتهای رشد،
۳)بستن فضای دندان های غایب با جلو آوردن مجموعه دندانی فک بالا جهت دستیابی به روابط دندانی صحیح، بدون نیاز به جراحی فک. در انتهای رشد میتوان در صورت تمایل بیمار درمان زیبایی برای شبیه سازی دندان نیش به دندان پیش طرفی غایب انجام شود.
پس از مشاوره با بیمار روش سوم انتخاب شد.
ارتودنسی ثابت دو فک آغاز کردید. بستن فضاها به سمت جلو در فک بالا با استفاده از الاستیک ها و بهره گیری از انکوریج اسکلتی انجام شد.
بدون نیاز به جراحی فک طی ۱۷ ماه روابط دندانی و فکی مناسب حاصل شد.
در انتها ریتینر ثابت در فک پایین و ریتینر متحرک در دو فک تجویز شد