در این نوشته می خوانید:
زبان انسان هنگام چشیدن، جویدن، بلعیدن، صحبت کردن و تنفس نقش مهمی در دهان شما ایفا می کند. برای برخی از افراد، زبان ممکن است در زندگی روزمره تداخل ایجاد کند یا باعث ایجاد نگرانی های دیگر برای سلامت دهان شود.
مشکلات شایع ارتودنتیک، مانند ناهماهنگی بایت (اور بایت، آندر بایت، و غیره)، دندان های کج، دندان های فشرده و دندان های فاصله دار اغلب ناشی از عادت های دوران کودکی هستند که دهان را درگیر می کنند، مانند مکیدن انگشت یا فشار دادن زبان از پشت به دندان ها.
اعمال فشار مداوم به دندان ها، چه فشار ناشی از انگشت شست یا زبان، می تواند رشد و همراستا شدن دندان ها را تحت تأثیر قرار دهد. هنگامی که کودکان عادت می کنند زبان خود را از پشت به دندان های خود فشار دهند، در حالی که دندان ها و استخوان های فک آنها در حال رشد هستند، این می تواند منجر به بروز مشکلات متعددی شود، از جمله اختلالات گفتاری طولانی مدت، اپن بایت، و فاصله بین دندان ها.
هنگامی که زبان شما هنگام قورت دادن یا هنگام بیان کلمات خاص به دندان های جلو فشار وارد می کند، به آن تانگ تراست گفته می شود و این وضعیت می تواند باعث جلو آمدن یا انحراف رو به جلوی دندان ها یا باریک شدن راه هوایی شود که منجر به خر و پف می شود.
تانگ تراست دقیقاً به چه معناست، چرا فرزند شما این کار را انجام می دهد و چگونه می توانید آن را برطرف کنید؟
دندانپزشکان عصبی-عضلانی و نیز ارتودنتیست های با تجربه در شناسایی و اصلاح تانگ تراست به خوبی مهارت دارند، اما ما قصد داریم در این مقاله مطالبی را با شما به اشتراک بگذاریم که اطلاعات بیشتری در مورد علائم ظاهری این وضعیت و راه های درمان آن کسب کنیم.
تانگ تراست حرکتی است که در هنگام بلع، صحبت کردن یا استراحت کردن، زبان رو به جلو، در برابر پشت دندان یا بین دندان های دو فک بالا و پایین فشار داده می شود.
این عادت یک اختلال عملکردی دهانی (OMO) یا نقصی است که عضلات دهانی و دهانی را شامل می شود و می تواند در رشد، عملکرد یا رشد ساختاری اختلال ایجاد کند.
هنگامی که کودک هنگام بلع یا صحبت کردن، فشار مداومی را به دندان های خود وارد می کند، این می تواند دندان ها را از حالت کنونی خود خارج کند. اگر فشار دادن زبان تا سال های نوجوانی ادامه یابد، می تواند تأثیر شدیدی روی رشد دندان های دائمی، همراستایی استخوان های فک و ظاهر صورت داشته باشد.
عادت فشار دادن زبان ممکن است یک عادت خودآگاه یا ناخودآگاه باشد. کودک شما ممکن است حتی متوجه نباشد که پیوسته زبان خود را به دندان های خود فشار می دهد.
هنگامی که فرزند شما برای نخستین معاینه ارتودنسی خود به ارتودنیست مراجعه می کند (سن توصیه شده از سوی AAO در حدود 7 سالگی است) یکی از ارتودنتیست های با تجربه برای کمک به مداخله، علائم تانگ تراست را ارزیابی می کند.
بیشتر موارد تانگ تراست در کودکان رخ می دهند و عوامل مختلفی در ایجاد این عادت نقش دارند، از جمله:
گرچه علائم بسیار زیادی وجود دارند که نشان دهنده تانگ تراست هستند، نشانه اصلی، فشار دادن زبان به پشت دندان ها هنگام قورت دادن است. هنگامی که قصد بلعیدن چیزی را دارید، می توان تانگ تراست را آسان تر تشخیص داد. به گفته دندانپزشکان عصبی-عضلانی یا ارتودنتیست های بسیار آموزش دیده، در زیر برخی از علائم ظریف تر وجود دارند که ممکن است در صورت رنج بردن از تانگ تراست، متوجه آنها شوید.
ممکن است وسوسه انگیز باشد که بر اساس اطلاعات ارائه شده خودتان تانگ تراست را تشخیص دهید. با این حال، بهترین راه برای تعیین اینکه آیا شما واقعاً تانگ تراست دارید یا خیر، مراجعه به یک دندانپزشک عصبی- عضلانی واجد شرایط است. از طریق معاینات فیزیکی و گرفتن عکس رادیوگرافی با اشعه ایکس، می توان علت تانگ تراست را تشخیص داد و بر اساس نیاز می توان یک طرح درمان تهیه کرد.
تانگ تراست به طور معمول به صورت خود به خود اصلاح نمی شود و به کمک دندانپزشک عصبی- عضلانی یا ارتودنتیست نیاز دارد. در غیر این صورت، نادیده گرفتن این موضوع می تواند منجر به بروز مشکلات طولانی مدت متعدد برای سلامت دندان ها و محدود شدن راه هوایی شود که منجر به بروز آپنه خواب می شود. ارتودنتیست های واجد شرایط می توانند در صورت وجود تانگ تراست به کودک شما کمک کنند.
اگر کودک شما عادت به فشار دادن زبان خود پشت دندان های جلو دارد، ما راه حلی برای کمک به او داریم! بهترین درمان برای کودک شما به مورد خاص او و عامل بروز تانگ تراست بستگی دارد.
متخصص ارتودنسی با تجربه کودک شما ممکن است ابزار عادت زبان را پیشنهاد دهد. بسته به سابقه عادات دهانی کودک، یک دستگاه دهانی سفارشی که در طول روز یا بخشی از روز استفاده می شود ممکن است به جلوگیری از فشار دادن زبان به دندان ها کمک کند. این دستگاه زبان را در موقعیت مناسب نگه می دارد و باعث می شود که هنگام بلعیدن به جلو حرکت نکند. ابزار عادت زبان می تواند به تمرین مجدد ماهیچه های زبان کمک کند تا کودک در هنگام صحبت کردن، بلعیدن یا استراحت، زبان را در جای صحیح قرار دهد.
هنگامی که عضلات صورت و دهان کودک را مجدداً آموزش می دهید و تقویت می کنید تا حرکت متفاوتی داشته باشند، آنها می توانند در موقعیت مناسب و طبیعی تری استراحت کنند. این کار از طریق درمان مایو فانکشنال انجام می شود.
بیماران کم سن تر اغلب زبان خود را در یک الگوی معمول نگه می دارند. وقتی الگوی مکیدن شست، استفاده از پستانک یا تنفس دهانی است، تغییر رفتار زبان از طریق تمرینات و مشاهده آگاهانه می توانند تانگ تراست را کاهش دهند. این درمان می تواند در افراد بزرگسال نیز مؤثر باشد.
شایع ترین عارضه ناشی از تانگ تراست نامرتبی یا کجی دندان ها است. برای اصلاح آسیب ناشی از تانگ تراست ممکن است درمان کامل بریس یا اینویزیلاین ضروری باشد، اما عادت به فشار دادن زبان را نمی توان تنها با بریس اصلاح کرد.
بسته به مورد فرزند خود، ممکن است بهتر باشد این عادت را ابتدا با یک ابزار درمان کنید، سپس پس از ترک عادت، ناهماهنگی را با بریس یا اینویزیلاین درمان کنید. اگر قبل از ترک عادت فشار دادن زبان، بریس یا درمان اینویزیلاین را شروع کنیم، درمان مؤثر نخواهد بود، زیرا مشکل همچنان وجود دارد و تانگ تراست برای جلوگیری از پیشرفت درمان ادامه خواهد داشت. پس از ترک عادت، که ممکن است حدود 6 ماه استفاده از دستگاه باشد، ارتودنتیست ها می توانند به شما در تعیین بهترین درمان ارتودنسی در حرکت رو به جلو کمک کنند!
با درمان ارتودنسی، بریس های سنتی می توانند موارد شدید دندان های نامرتب را اصلاح کنند، یا می توانید به طور مجزا لبخند کمی کج خود را با تری های الاینر شفاف اینویزیلاین اصلاح کنید.
اگر متوجه شدید که کودک شما عادت به فشار دادن زبان خود پشت دندان ها دارد، تمرینی وجود دارد که می توانید در منزل آن را تمرین کنید تا روی این عادت کار کنید!
شما و فرزندتان می توانید این مراحل را با هم امتحان کنید:
این تمرین می تواند کمی چالش برانگیز باشد، اما اگر کودک شما روی آن کار کند، می تواند به تقویت ماهیچه های زبان قبل از شروع درمان ارتودنسی (در صورت لزوم) کمک کند.
در صورت مشکوک شدن به تانگ تراست، پزشک باید مجرای تنفسی را ارزیابی کند تا مطمئن شود که علت آن انسداد نیست. ارزیابی توسط یک آسیب شناس زبان یا گفتار درمانگر نیز باید مد نظر قرار گیرد تا مشخص شود که آیا کودک به گفتار درمانی و یا عملکرد عصبی نیاز دارد یا خیر. در نهایت، در صورت وجود ناهنجاری، یک دندانپزشک متخصص باید کودک را معاینه و درمان کند.
موفقیت درمان به ترک یک عادت بسیار قوی بستگی دارد. بنابراین، هنگامی که کودک موقعیت و حرکت صحیح زبان و سایر ساختارها را یاد گرفت، تمرین مکرر لازم است تا این عادت جدید به الگوی همیشگی تبدیل شود. والدین با مشاهده جلسات درمانی و تمرین مکرر کودک هر روز بین جلسات می توانند کمک کنند.
لطفاً در صورت هر گونه پرسشی با ما تماس بگیرید! وقتی برای مشاوره خود به ما مراجعه می کنید، هر آنچه را که باید بدانید را به شما خواهیم گفت.