در این نوشته می خوانید:
ارتودنسی یکی از روش های معمول برای درمان مشکلات ظاهری دندان ها است که امروزه محبوبیت بسیار زیادی در میان همه سنین کسب کرده است. متخصصین ارتودنسی با به کار بردن روش های مختلف، مشکلات ظاهری و نامرتب بودن دندان های بیماران را برطرف می نمایند. ممکن است بیماران در طول مدت درمان ارتودنسی با مسائل و مشکلاتی روبرو شوند؛ به عنوان مثال تحمل یک جسم خارجی مانند براکت ها و یا سایر وسایل درمانی ارتودنسی در داخل دهان در روزهای اول می تواند کمی آزاردهنده باشد، اما بیماران با گذشت زمان به این مسئله عادت می کنند. رعایت رژیم غذایی مناسب برای درمان ارتودنسی، مانند عدم استفاده از خوراکی های سفت و چسبناک، یکی دیگر از مشکلات بیماران در طول مدت درمان ارتودنسی است. در کنار همه این عوامل، رعایت اصول بهداشتی برای بیمارانی که تحت درمان ارتودنسی هستند، می تواند چالش هایی را به همراه داشته باشد.
گاهی اوقات ممکن است در اثر رعایت نکردن رژیم غذایی مناسب و یا بهداشت دهان و دندان و یا وارد شدن ضربه به براکت، براکت ها و یا سیم های ارتودنسی بشکنند و یا سست شوند و این مسئله می تواند موجب ایجاد زخم های دهانی و تورم و درد و ناراحتی در بیمار شود. در ادامه این مطلب شایع ترین مشکلاتی که افراد طی درمان ارتودنسی با آن روبرو هستند به شما معرفی خواهد شد.
مشکلات بیماران طی درمان ارتودنسی
همانطور که پیش از این نیز به آن اشاره شد، شرایط خاص و مشکلات بیماران طی درمان ارتودنسی ، مانند رعایت رژیم غذایی مناسب و رعایت بهداشت دهان و دندان به صورت ویژه گاهی اوقات می تواند برای افراد امری دشوار باشد. زمانی که براکت ها و سایر ابزار ارتودنسی روی دندان های بیمار قرار می گیرند و با هر بار تنظیم مجدد آن ها بیمار ممکن است کمی احساس درد و ناراحتی داشته باشد که با گذر زمان به آن عادت می کند. چنانچه بیماران هر یک از این موارد را به خوبی رعایت نکنند، ممکن است در اثر تغییر شکل سیم های ارتودنسی و یا شکستن براکت ها و یا سست شدن آن ها دچار زخم داخل دهان شوند. در این صورت بیمار باید فوراً به متخصص ارتودنسی مراجعه کند تا این مسئله را برطرف نماید.
متخصص ارتودنسی بسته به شدت آسیب وارد شده می تواند روی سیم ها و براکت ها موم قرار دهد و یا سیم های شکسته شده را بچیند. متخصص ارتودنسی توصیه می کند، پیش از قرار گرفتن موم روی ابزار ارتودنسی دندان های بیمار به صورت کامل مسواک شده و تمیز شوند. سپس این بندها به طور کامل خشک می شوند و آماده قرار گرفتن ابزار روی دندان ها خواهند شد. پس از این مرحله مقدار مورد نیاز از موم را بین انگشتان شست و اشاره قرار داده و آن را می فشارند تا نرم شود و سپس قسمت هایی از ابزار ارتودنسی را که با بخش های درونی دهان در تماس است، با این موم ها می پوشانند.
عدم مراجعه به موقع به متخصص ارتودنسی و عقب انداختن درمان می تواند موجب بروز مشکلات بیماران طی درمان ارتودنسی از جمله: پوسیدگی در ناحیه دهان و دندان شده، در نتیجه مدت زمان درمان ارتودنسی را افزایش دهد. به طور کلی می توان گفت مشکلات جانبی که در طول مدت درمان ارتودنسی ممکن است برای بیماران اتفاق بیفتد شامل ایجاد زخم های دهانی و تورم در ناحیه دهان و دندان، گم شدن ابزارهای متحرک ارتودنسی و یا شکستن براکت ها، ضربه خوردن به دندان ها و پوسیدگی آن ها، مشکلات ریشه، احساس درد در ناحیه مفاصل فک و بازگشت دندان ها به حالت نامرتب اولیه می شود که برای جلوگیری از این مشکل، استفاده از ریتینر بعد از درمان ارتودنسی طبق توصیه متخصص ارتودنسی لازم میباشد.
معرفی مشکلات بیماران طی درمان ارتودنسی
توجه داشته باشید هر یک از مسائل و مشکلات بیماران طی درمان ارتودنسی می تواند موجب ایجاد زخم های دهانی و التهاب و تورم بافت های داخل دهان شود. برای کاهش درد و تسکین این مشکلات می توان از داروهای بی حس کننده، بدون نیاز به نسخه پزشک مانند ایبوپروفن یا پاراستامول استفاده کرد. این داروها علاوه بر ضد عفونی کردن زخم ها و جلوگیری از بروز عفونت می توانند درد بیمار را کاهش دهند. استفاده از کمپرس آب سرد نیز می تواند تورم ناحیه دهان و دندان بیمار را التیام ببخشد.
به طور کلی قبل از آن که بیمار تحت درمان ارتودنسی قرار بگیرد، متخصص ارتودنسی اطلاعات لازم درباره نحوه رعایت بهداشت دهان و دندان در طول مدت درمان ارتودنسی را به بیمار ارائه می کند. با آموزش این دستورالعمل های بهداشتی قبل از قرار گرفتن براکت ها و ابزار ارتودنسی روی دندان های بیمار و رعایت آن ها می توان تا حد زیادی از بروز مشکل هایی که در بالا به آن ها اشاره شد، پیشگیری کرد. همچنین در طول درمان ارتودنسی دندان پزشک متخصص دندان های بیمار را مرتب معاینه می کند تا از سلامت آن ها و همچنین سلامت لثه های بیمار اطمینان حاصل کند. چنانچه لثه های بیمار التهاب و عفونت پیدا کرده، پس از دو الی سه جلسه درمان این التهاب برطرف نشود، براکت ها و سایر ابزار ارتودنسی از روی دندان های بیمار برداشته می شوند تا از بروز آسیب های جبران ناپذیر به دهان و دندان بیمار جلوگیری شود.