در این نوشته می خوانید:
یک اسکنر داخل دهانی وسیله ای است که برای گرفتن یک قالب مستقیم نوری استفاده می شود. این اسکنر یک منبع نوری را روی منطقه ای که قرار است اسکن شود می تاباند. تصاویر توسط سنسورهای تصویربرداری ثبت می شوند و با استفاده از نرم افزار اسکن پردازش می شوند، که پس از آن یک مدل سطحی سه بعدی تولید می کند.
پزشک تصویری از آماده سازی دندان یا دندان ها می گیرد. این قالب با استفاده از یک اسکنر داخل دهانی که داخل دهان بیمار وارد می شود گرفته می شود و روی سطح دندان یا دندان ها حرکت می کند. یک مانیتور روی میز کنار صندلی وجود خواهد داشت که تصاویری که گرفته می شوند را نمایش می دهد.
تقریباً یک دقیقه و نیم طول می کشد تا یک قالب دیجیتالی از دندان های آماده شده تهیه شود. تهیه یک قالب از دندان ها در قوس دندانی مخالف تنها 45 ثانیه طول می کشد.
همانطور که پزشک همان زمان تصویر را بررسی می کند، می تواند آن را برای بهبود جزئیات، بزرگتر و دستکاری کند.
مزایای ارتقاء به یک جریان کار دیجیتال فراتر از معایب آن است. برخی از مزایایی که قالب گیری دیجیتالی می توانند برای مطب و بیماران شما داشته باشند عبارتند از:
ناراحتی کمتر بیمار. قالب گیری های سنتی، به دلیل مواد و تری های قالب گیری که برای تهیه آنها استفاده می شود، باعث ناراحتی بیماران می شوند و اغلب باعث ایجاد رفلاکس گگ می شود. قالب گیری های دیجیتالی با از بین بردن نیاز به مواد و تری های قالب گیری، باعث کاهش این ناراحتی می شوند.
بازدهی زمان: دیگر به قالب گیری های سنگی و ساخت مدل های گچی فیزیکی نیاز نیست. تنها کافی است مدل مجازی سه بعدی بیمار از طریق ایمیل برای لابراتوار ارسال شود. در مورد صرفه جویی در وقت و هزینه در طول سال صحبت کنید!
آیا در حال دریافت ترمیم های دندانی یک روزه یا فوری هستید؟ با قالب گیری های دیجیتالی، تصاویر به طور مستقیم به نرم افزار طراحی شما (طراحی رایانه ای) وارد می شوند و پس از تکمیل طراحی، به نرم افزار تولید (تولید با کمک رایانه) منتقل می شود و در دستگاه تراشکاری گذاشته می شود.
روش های ساده شده برای پزشک. در موارد پیچیده، اگر پزشک از قالب راضی نباشد، بدون نیاز به تکرار کل فرایند، می تواند قالب گیری را حذف و آن را مجدداً انجام دهد.
صرفه جویی در هزینه. حذف مواد قالب گیری معمولی به معنای صرفه جویی های مستقیم و کاهش هزینه های مواد مصرفی است.
ارتباط بهتر. دندانپزشک و تکنسین لابراتوار دندانپزشکی می توانند در زمان واقعی به کیفیت این قالب دسترسی داشته باشند. اگر تکنسین دندانپزشکی احساس کند که این قالب کیفیت پایینی دارد، پزشک می تواند بدون نیاز به تماس با بیمار برای قرار ملاقات دوم، قالب دیگری تهیه کند.
بیماران نیز احساس می کنند در معالجه خود بیشتر نقش دارند و می توانند با پزشک خود گفتگوی راحت تری داشته باشند. علاوه بر این، بیماران به این فناوری علاقه مند هستند و آن را برای دوستان و خانواده خود بازگو می کنند.
مضرات قالب گیری های دیجیتالی عبارتند از:
منحنی یادگیری. برای پزشکانی که به فناوری و رایانه ها اشتیاق دارند، ادغام کردن اسکنرهای داخل دهانی در طبابت آنها بسیار آسان است. برای پزشکان با تجربه و احساسات کمتر نسبت به نوآوری های تکنولوژیکی ممکن است استفاده از دستگاه و نرم افزارهای مرتبط پیچیده تر باشد.
مشکل در تشخیص خطوط حاشیه عمیق دندان های آماده شده. ممکن است تشخیص صحیح حاشیه ها برای نور دشوار باشد. همچنین در صورت بروز خونریزی، ممکن است مشکلاتی بوجود بیایند، زیرا ممکن است خون حاشیه پروتز مصنوعی دندانی را مبهم کند. با این حال، با توجه، سرعت و استراتژی درست برای برجسته کردن خط آماده سازی و اجتناب از خونریزی، این امکان برای پزشک متخصص وجود دارد که حتی در زمینه های دشوار نیز، یک قالب دیجیتالی خوب را طرح ریزی کند.
قالب گیری های سنتی شامل چندین ماده و گاهگاهی چندین مرحله بیشتر هستند. به راحتی می توان خطاهای مراحل مختلف، ناشی از عنصر انسانی یا نقص مواد را معرفی کرد.
پزشکان برای ارزیابی اینکه آیا قالب ها آماده انتقال به لابراتوار هستند، به ارزیابی های بصری متکی هستند. در صورت شناسایی اشتباهات ، پزشک نیاز دارد قالب دیگری بگیرد، به این معنی که این فرایند باید مجدداً برای بیمار انجام شود، که در نتیجه منجر به بروز ناراحتی بیشتر و جلسات طولانی تر، و همچنین از دست رفتن زمان و هزینه اضافی برای پزشک خواهد شد.
قالب گیری های دیجیتال باعث می شوند از کار بیشتر و حدسی بودن فرایند کاسته شود. آنها صرفه جویی در زمان را افزایش می دهند، هم در هنگام قرار ملاقات و هم تحویل ترمیم ها. در بیشتر موارد، قالب گیری های دیجیتالی نیاز به مراجعه مجدد را از بین می برند زیرا ترمیم ها به جای اینکه برای لابراتوار ارسال شوند، می توانند در مطب ساخته شوند.
با استفاده از فناوری قالب گیری دیجیتالی، برای ارتقاء نمایش بصری، می توان اسکن های اضافی را روی مدل مجازی اصلی به صورت لایه لایه قرار داد. هرچه اسکن های بیشتری به مدل اضافه شوند، مدل مجازی صحیح تر خواهد بود.
اسکنرهای داخل دهانی را می توان در زمینه های مختلف دندانپزشکی، برای تشخیص و ساخت ترمیم در پروتزهای مصنوعی، جراحی و ارتودنسی استفاده کرد.
در پروتزهای مصنوعی دندانی، از یک اسکنر داخل دهانی برای قالب گیری جهت ساخت طیف گسترده ای از ترمیم های پروتزهای مصنوعی دندانی استفاده می شود: اینله ها، روکش های تکی و پروتزهای پارسیل ثابت.
در پروتزهای مصنوعی دندانی، یک اسکنر داخل دهانی می تواند موقعیت سه بعدی ایمپلنت های دندانی را ثبت کرده و ترمیم های بر پایه ایمپلنت ها را بسازد. ایمپلنت ها، بریج ها و میله ها را می توان با موفقیت با استفاده از قالب گیری های دیجیتال ساخت.
در ارتودنسی، یک اسکنر داخل دهانی برای تشخیص و طراحی درمان بسیار مفید است. از قالب گیری های دیجیتال می توان به عنوان نقطه آغاز برای تحقق ابزارهای ارتودنسی سفارشی استفاده کرد. در سال های آینده، این احتمال وجود دارد که برای تأمین نیازهای بالینی خاص بیمار، تمام ابزارهای ارتودنسی با استفاده از یک اسکن داخل دهانی طراحی شوند.