آشنایی با انواع براکت ارتودنسی

زمانی که بحث استفاده از درمان ارتودنسی برای بیماران مطرح می شود، ارتودنتیست گزینه‌های متنوعی در اختیار دارد تا به عنوان براکت ارتودنسی از آنها استفاده کند. همه ما از اصطلاح براکت معمولا ابزار هایی فلزی در ذهن داریم که تحت فشار زیاد دندان ها را مجبور به حرکت و جابجایی می کنند. اما به مرور زمان ارتودنتیست ها به گزینه‌های مختلفی از این ابزارها رسیده‌اند که با توجه به شرایط هر فرد می توان نمونه های مختلف آنها را به کار گرفت.

بنابراین در این مطلب به معرفی براکت ارتودنسی خواهیم پرداخت و انواع مختلف آن ها را معرفی می کنیم که شرایط استفاده از آن ها در مورد هر فرد را بدانید.

 براکت ارتودنسی چیست؟

براکت ارتودنسی ابزار فلزی، سرامیکی یا پلاستیکی است که روی دندان‌های یک فرد نصب می‌شود و امکان حرکت و جابجایی آنها را برای مرتب کردن دندان‌ها و بهبود وضعیت سلامت دهان و دندان فراهم می‌کند. نسل اولیه این ابزار ها بیشتر برای زیبایی و مرتب کردن دندانها بود، اما در حال حاضر به عنوان یک گزینه درمانی از درمان ارتودنسی مطرح می‌شود که مشکلات متعددی مانند اختلالات بایت یا حتی مشکلاتی مانند آپنه خواب و دندان قروچه را به خوبی درمان می کنند.

براکت ارتودنسی انواع مختلفی دارد و هر کسی با توجه به شرایط خود می‌تواند از یکی از آنها استفاده کند. معمولا روند درمان ارتودنسی از ۶ ماه تا ۲۴ ماه متغیر است و بیمار در طول دوره درمان خود باید این ابزار را تحمل کند. به همین دلیل طبیعی است که عکس العمل افراد مختلف نسبت به استفاده از این براکت ها متفاوت بوده و متخصصان برای آنها گزینه های مختلف و متنوعی در نظر گرفته اند. با این تفاسیر ما با ۵ مدل از براکت ارتودنسی مواجه هستیم:

براکت ارتودنسی

 براکت های فلزی

براکت های فلزی که معمولاً با لفظ براکت های سنتی هم نامیده می‌شوند، دو ویژگی اساسی و برجسته دارند. این براکت ها در وهله اول روی دندانهای فرد نصب شده و با استفاده از یک سیم فلزی منعطف روی دندانها محکم شده و آنها را تحت فشار قرار می دهند تا به حرکت دندان ها کمک کنند. براکت ارتودنسی فلزی بیشتر برای نوجوانان استفاده می‌شود، زیرا در اغلب موارد به عنوان ارزان ترین گزینه مطرح شده و سریع ترین روش حرکت دندان ها به محل مناسب هستند.

در گذشته استفاده از براکت ها و سیم های فلزی بسیار مورد توجه بوده که به دلیل اندازه و مزاحمت آنها چندان مورد توجه بیماران قرار نمی گرفتند. اما در نسل جدید براکت ارتودنسی فلزی اندازه براکت ها بسیار کوچک تر شده و شکل ظاهری آنها کمتر توجه دیگران را به خود جلب می کند. همچنین استفاده از فناوری‌های پیشرفته باعث شده که سیم هایی با قابلیت حرکت سریعتر دندان ها و درد کمتر نسبت به سال‌های گذشته تولید شوند. در ضمن امکان انتخاب رنگ نوار پلاستیکی در اطراف هر براکت به نوجوانان داده شده تا از این طریق به اصطلاح براکت خود را شخصی سازی کرده و از تنوع آن لذت ببرند.

براکت ارتودنسی

 براکت های سرامیکی

براکت های سرامیکی به عنوان یک جایگزین بسیار محبوب برای براکت های فلزی هستند. استفاده از مواد سرامیکی به جای فلز باعث شده که این براکت ها از لحاظ رنگ و بافت شباهت بسیار زیادی به دندانهای طبیعی داشته باشند و دیدن آنها روی دندان دشوار باشد. برخی از ارتودنتیست ها از سیم هایی همرنگ با براکت ارتودنسی سرامیکی استفاده می کنند که به طور کلی تاثیر آنها روی ظاهر فرد را به حداقل برسانند. با توجه به اینکه نسل اولیه براکت های سرامیکی نسبت به براکت های فلزی کمتر توجه را به خود جلب می کردند، با تقاضای زیادی از طرف بزرگسالان مواجه شدند.

براکت های سرامیکی توسط برخی از ارتودنتیست ها ارائه می شوند. این ابزار ها نسبت به براکت سنتی فلزی گرانتر هستند و نسبت به گزینه های درمانی دیگر مانند براکت اینویزیلاین راهکار سریع تری برای درمان مشکلات فرد ارائه می دهند. البته باید این حقیقت را بپذیریم که براکت ارتودنسی سرامیکی همانند دندان های طبیعی به راحتی لکه دار می شوند و اگر بیمار در مراقبت از آنها و بهداشت فردی حساس نباشد به احتمال زیاد هم سرامیکها و هم سیم های فلزی آن رنگی می شوند.

براکت ارتودنسی

براکت ارتودنسی لینگوال (پشت دندانی)

این براکت ها همان براکت های فلزی هستند که در قسمت داخلی دندان و پشت دندان ها نصب می شوند. استفاده از این براکت ها با مزایای مختلفی همراه است. در واقع این براکت ها از لحاظ عملکرد تفاوت چندانی با براکت های سنتی از جنس فلز یا سرامیکی ندارند، اما در قسمت پشت دندان ها قرار می گیرند و به همین دلیل برای افراد مقابل قابل رویت نیستند. استفاده از براکتهای لینگوال برای کسانی که نسبت به تغییر شکل ظاهری خود در جریان درمان ارتودنسی حساس هستند گزینه ای ایده‌آل است، اما باید بپذیریم که نظافت کردن دندانها با وجود این براکت ها سخت تر است.

براکت ارتودنسی

براکت اینویزیلاین (براکت شفاف)

 براکت های لینگوال در مورد بسیاری از بیماران انتخاب نامناسبی هستند. تمیز کردن این براکت ها بسیار دشوار است و فرد به مناطق پنهان آن دسترسی ندارد که به طور کامل و مناسب آنها را تمیز کند. در ضمن قرار گرفتن براکت های لینگوال در قسمت پشتی دندان ها باعث می شود که فرد هنگام صحبت کردن دچار مشکل شده و برای ادا کردن برخی از حروف مشکل داشته باشد. براکت اینویزیلاین برای کسانی که به دنبال جلب توجه کمتر هستند گزینه بهتری نسبت به سایر روش های درمانی است.

این براکتها از مواد پلاستیکی شفاف ساخته شده اند که همانند یک گارد دهان روی دندان‌های فرد قرار گرفته و به مرور زمان دندان‌ها را حرکت می دهند. براکت ارتودنسی اینویزیلاین باید بین ۲۰ تا ۲۲ ساعت روی دندانهای فرد باقی بماند و اجازه خوردن و آشامیدن را به فرد می دهد.

براکت ارتودنسی

براکت های دیمون (سلف لیگیت)

همانند براکت های فلزی و سرامیکی سنتی، در این براکت ها هم از سیستم سیم فلزی استفاده شده است. با وجودی که در این سیستم ها شباهت زیادی نسبت به سیستمهای سنتی وجود دارد، اما در براکت های سلف لیگیت شاهد استفاده از یک گیره فلزی هستیم که تنظیم براکت را آسان‌تر می‌کند. این سیستم طراحی به ارتودنتیست اجازه می‌دهد که خیلی راحت و بدون مشکل اقدام به تنظیم براکت کرده و آنها را با توجه به شرایط دندان ها تغییر دهد.

براکت ارتودنسی دیمون را می توان در دو نسخه فلزی و سرامیکی یافت که هر کدام از آنها بر مبنای سلیقه فرد و شناختی که پزشک نسبت به شرایط بیمار دارد انتخاب می کند. معمولاً در این موارد این ارتودنتیست است که تمامی ویژگی‌ها و شرایط مورد نیاز بیمار را در نظر می گیرد تا بهترین گزینه پیشنهادی را انتخاب کند.

بخاطر داشته باشید که انتخاب براکت ارتودنسی به فاکتورهای مختلفی بستگی دارد که اولین و مهمترین آنها در شرایط خود فرد و نیاز دندانپزشکی اوست. برخی از افراد نیاز به فشار بیشتری برای حرکت دندانهای خود دارند و به همین دلیل به جز براکت های فلزی و سرامیکی نمی‌توانند از گزینه دیگری استفاده کنند. اما در طرف مقابل برای برخی دیگر دیده نشدن براکت و تاثیر آن روی ظاهر فرد مهم بوده و سعی می کند که در انتخاب خود به آن توجه کند.