در این نوشته می خوانید:
براکت لینگوال یک گزینه درمان ارتودنسی کمتر شناخته شده در مقایسه با براکت های سنتی است که مزایای علمی و زیبایی شناختی جالب توجهی دارد. این ابزارها به براکت های معمولی شباهتهایی دارد، اما به دلیل اینکه در قسمت پشتی دندان ها نصب می شوند از نظر راحتی و نحوه دیده شدن آن توسط افراد دیگر گزینه مطلوبتری محسوب می شود. البته طبیعی است که استفاده از براکت های لینگوال با مزاحمت هایی هم همراه باشد. به این روش ارتودنسی لینگوال یا ارتودنسی مخفی یا ارتودنسی پشت دندانی گفته میشود
با این تفاسیر در این مطلب به معرفی کلی براکت لینگوال خواهیم پرداخت و در مورد مزایا و معایب آن هم صحبت میکنیم تا با آشنایی بیشتری آنها را انتخاب کنید.
براکت لینگوال شباهت بسیار زیادی به براکت های سنتی دارد که در جریان استفاده از آنها متخصص باید از براکت و سیم ارتودنسی برای حرکت دندان ها استفاده کند، اما در عوض تاثیر آنها روی ظاهر فرد کمتر است. مهمترین تفاوت این براکت ها مربوط به محل نصب آنهاست که در قسمت پشت دندان ها و روبروی زبان قرار می گیرد. به همین دلیل برخی آن را به عنوان یک براکت تقریباً نامرئی معرفی میکنند.
کسانی که به فکر استفاده از براکت های سنتی هستند و نسبت به تغییر ظاهر خود نگران هستند میتوانند از براکت لینگوال به عنوان یک گزینه جایگزین استفاده کنند. به همین دلیل برای کسانی که نسبت به ظاهر خود نگران هستند و همچنین برای کودکان و بزرگسالان محبوبیت بیشتری دارند.
نحوه طراحی براکتهای لینگوال به شکلی است که با توجه به وضعیت دندانهای فرد صورت می گیرد. بنابراین ساخت براکت ها کاملاً به صورت سفارشی برای بیمار انجام میشود تا امکان نصب آن در پشت دندان ها وجود داشته باشد. از طرف دیگر نحوه طراحی سیم ارتودنسی و اتصال آن به براکت ها نیاز به سفارشی سازی خاصی دارد تا بتواند به بهترین نحو ممکن برای بیمار مفید باشد.
داشتن تناسب کامل هنگام نصب براکت لینگوال ضروری است، زیرا برای این براکت ها و سیم ارتودنسی محدودیت فضایی وجود دارد و قرار دادن آنها در پشت دندان سخت تر است و در ضمن فضای کاری ارتودنتیست هم کم است. به منظور قرارگیری صحیح براکت های لینگوال، تمامی براکت ها به صورت همزمان و با استفاده از یک ابزار سفارشی روی دندان ها نصب می شوند تا در محل مشخص شده قرار گیرند. این در حالی است که برای براکت های سنتی از براکت استاندارد استفاده میشود و میتوان برای هر کدام از دندانها به صورت جداگانه یک عدد براکت نصب کرد.
مهمترین مزیتی که بسیاری از بیماران از نصب براکت لینگوال به دست می آورند، حفظ حالت طبیعی فرد هنگام اصلاح وضعیت دندانهای آنهاست. به طور ویژه استفاده از براکت های سنتی برای بزرگسالان در چند سال اخیر تبدیل به یک مشکل شده و در جمع های عمومی و در فضای شغلی امکان استفاده از آنها را به سادگی نداشتند. این در حالی است که براکتهای لینگوال در پشت دندان ها پنهان هستند و فرد با وجود دسترسی به همه مزایای براکت های فلزی، کمتر جلب توجه می کند.
علاوه بر نامرئی بودن این ابزار ها، به اندازه براکت های سنتی در رفع نامنظمی دندان ها و بستن شکاف بین دندانی و رفع اختلالات بایت تاثیرگذار هستند. همچنین هرگونه تغییر رنگ یا ایجاد لکه سفید ناشی از استفاده از براکت ارتودنسی در قسمت داخلی دندان ها جلب توجه نمی کند و این از لحاظ ظاهری برای بیمار مفید است. بنابراین هر فرد با هر محدوده سنی و شرایط شغلی می تواند از براکت لینگوال استفاده کند.
به کارگیری براکت لینگوال برای کسانی که دچار اوربایت شدید یا دیپ بایت شدید هستند مشکل ساز است. این امر به این دلیل است که اوربایت شدید ممکن است فشار زیادی به براکت های پشت دندان وارد کند و باعث جدا شدن آنها از روی دندان شود. متخصص ارتودنسی در این مورد می تواند بهترین مشاور شما باشد و بگوید که آیا چنین مشکلی وجود دارد یا خیر.
همچنین براکتهای لینگوال ممکن است مشکلاتی در گفتار ایجاد کنند و در هفتههای اولیه فرد در صحبت کردن و ادای برخی از حروف دچار مشکل میشود. با توجه به اینکه این ابزار در قسمت پشتی دندان ها قرار می گیرد در ابتدا کمی غیرعادی به نظر می رسد و شما به زمان نیاز دارید تا به آنها عادت کنید. با توجه به تماس مستقیم زبان با قسمت پشت دندان ها معمولاً نیاز به گذشت زمان برای از بین بردن این احساس دارید.
در نهایت براکت لینگوال همانند سایر براکت های ارتودنسی ممکن است با برخی ناراحتی ها و ایجاد زخم همراه باشد. معمولاً در این ابزار ها احساس درد بیشتری هنگام غذا خوردن یا صحبت کردن ایجاد می شود و هر چه مدت بیشتری از نصب آنها بگذرد درد و سوزش آن کمتر می شود.
مانند هر گزینه دیگری در درمان ارتودنسی، بیماران در وهله اول باید سلیقه شخصی خود را در نظر بگیرند و مشخص کنند که برای شیوه زندگی آنها کدام ابزار بهترین عملکرد را دارد. همانند براکت های فلزی سنتی، برخی از مواد خوردنی و خوراکی ها وجود دارند که هنگام استفاده از براکت های لینگوال باید از آنها دوری کنید. به طور کلی غذاهای سخت و ترد و غذاهایی که چسبنده هستند نباید همراه با این براکت ها مصرف شوند. مصرف مواد غذایی چسبناک احتمال گیر کردن آنها در پشت دندان را افزایش می دهد و مدت زمان تمیز کردن و شستشوی دندان شما را بالا میبرد. اگر نسبت به خوردن خود حساس هستید بهتر است گزینه های دیگری مانند براکت اینویزیلاین را امتحان کنید که در مطالب قبلی آنها را توصیف کردیم.
فاکتور دیگری که باید در نظر بگیریم این واقعیت است که براکت های زبانی یا همان براکتهای لینگوال گرانتر از گزینه های سنتی هستند. این افزایش قیمت به دلیل سفارشی سازی آنها برای هر فرد هستند و هر براکت کاملاً مناسب برای هر دندان ساخته می شود. سایر ابزارهای ارتودنسی به صورت استاندارد تولید میشوند و از لحاظ قیمتی برای تولیدکننده مقرون به صرفه تر هستند.
مدت زمان لازم برای براکت لینگوال در هر بیمار متفاوت است. بیشتر افراد بین یک تا دو سال به نتیجه مطلوب می رسند اما در موارد شدیدتر ممکن است این زمان طولانی تر شود. هنگام استفاده از این براکت مراجعه منظم به ارتودنتیست هر چند ماه یک بار لازم است. زمان لازم برای استفاده از این براکت ها تا حدود زیادی مشابه با براکت های سنتی است.
معمولاً متخصصان ارتودنسی و دندانپزشکان استفاده از براکت لینگوال را به کسانی پیشنهاد میدهند که به دنبال یک جایگزین موثر برای براکت های سنتی یا سرامیکی هستند. براکتهای لینگوال نیاز به تجربه و تخصص برای نصب دارند و به عنوان ابزار های سفارشی برای هر فرد تولید میشوند. بنابراین در هنگام انتخاب ارتودنتیست حتما به تجربه فرد و شیوههای معالجه دندانپزشک توجه کنید و مطمئن شوید که تجربه کافی در نصب آنها دارند. اگر از این موضوع مطمئن نیستید میتوانید گزینههای جایگزین مانند براکت اینویزیلاین را امتحان کنید.
اگر هنوز هم نسبت به استفاده از براکت لینگوال نگران هستید و ابهاماتی در مورد به کارگیری آن ها دارید می توانید سوالات خود را در نظرات همین مطلب مطرح کنید یا مستقیماً با ما تماس بگیرید.